این بزرگان، با این که فیلسوف بودند، ولی خودشان را دربست در اختیار افکار فلسفی قرار ندادند.
مرحوم آیتالله آقامیرزا احمد آشتیانی. تا آنجا که من اطلاع دارم، خصوصیت ایشان، غیر از زهد و تقوا، تألیفات بسیار ایشان است. از همان ابتدای تحصیل، مقیّد بوده است آنچه را فرامیگیرد، بنویسد.
روزی، آیتالله آقا میرزا باقر آشتیانی، قدسسره، نوشتههای ایشان را به من نشان داد. به اندازه یک کارتن میشد. البته حاشیه مرحوم آقارضا قمشهای به اسفارهم، در بین آنها بود که متأسفانه بعداً، مفقود شده است. ایشان، علاوه بر معقول و منقول، طب قدیم را خوب میدانست. ریاضی، در حدّ لازم، بلد بود. نکتهای که هم درباره ایشان است و هم درباره مرحوم آملی، این است که :