یک شیخی در مدرسه مروی سخنرانی می‌کرد و من هم در حیاط نشسته بودم. بلندگو نصب کرده بودند. من شنیدم که می‌گفت: «این حکماء و فلاسفه می‌گویند خدا ماهیت دارد» و به جان حاجی سبزواری افتاده بود که می‌گوید: «الحق ماهیته إنّیته» و غافل بود که این ماهیت دو اصطلاح دارد: ۱ـ به معنای کلی طبیعی ۲ـ به معنای «ما به الشیء هو هو». که این دومی معنای أعم ماهیت است که شامل وجود هم می‌شود. چون حقیقت چیزی گاهی وجود است و گاهی ماهیت به معنای کلی طبیعی، انّیت خدا همان ماهیتش است یعنی حقیقتش همان وجود اوست. البته یک محاکمه‌ای بین این شیخ و حاجی سبزواری در برزخ هست که باید انجام شود.